پویان ظفری

« لَقَدْ كَانَ لَكُمْ فِی رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِّمَن كَانَ یَرْجُو اللَّهَ وَالْیَوْمَ الْآخِرَ وَذَكَرَ اللَّهَ كَثِيرًا»؛
رحلت شهادت گونه پیامبر مهربانی حضرت محمد بن عبدالله را تسلیت عرض می‌کنم.

یکی از مهمترین دغدغه های ذهنی من، بهره گیری از آیات قران کریم در حوزه مدیریت منابع انسانی بوده است .
چرا که   قرآن کریم کتابی است که با نام «خدا» آغاز می شود و با نام «مردم» پایان می یابد! و مفسرینی چون دکتر انصاری جنبه هایی از این مسایل مدیریتی را به زیبایی بیان کرده اند.

پیامبران بزرگ الهی انسان های کاملی هستند که در حوزه اندیشه و عمل اسوه های بی بدیلی برای بشریت محسوب می شوند. از جمله حیطه های هنرنمایی این متفکران وارسته عرصه مدیریت است. صادقترین راوی حال و حکایت این سفیران ملک خدایی قرآن کریم است که در نهایت حلاوت و جذابیت گزیده های نافع و آموزنده ای از حیات طیبه این اولیای حق را به تصویر کشیده است.
مجموعه مطالب قرآن کریم حول محور ارتباط قرار دارد که این ارتباط، روح پیام و کلام الهی و قرآن را تشکیل می دهد.
محورهای ارتباط در قرآن در چهار مولفه زیر شکل می گیرد:
• انسان و خداوند
• انسان و خویشتن
• انسان با طبیعت
• انسان با انسان

در حوزه ارتباط با خداوند اصل رحمت جاری است و رحمت خداوند بسیاری از کاستی ها را جبران می کند.
در حوزه ارتباط با خویشتن نیز اصل چشم پوشی، پذیرش مسائل را برای انسان آسان می کند و دغدغه ها را فرو می نشاند.
در حوزه ارتباط با طبیعت اصل کرامت برقرار راست.
اما رابطه انسان ها با یکدیگر پیچیده و دشوار است. رفتار آدمیان با یکدیگر متعارض است و تداخل منافع و موقعیت ها موجب چالش در روابط آنان می شود.
بنابراین ارتباط انسان با انسان مشکل ترین نوع ارتباط است.
یکی از زیباترین جلوه های مدیریت قرآن کریم در داستان حضرت سلیمان در سوره نمل تجلی یافته است که برخی از مهمترین اصول آن در ارتباط انسان با انسان:
اصل ارزیابی و ایجاد رقابت سالم
اصل ارزش گذاری و شایسته سالاری
اصل دوری از غرور و توهم
اصل عزت و شرافت
اصل اتخاذ عکس العمل مناسب
می باشد که امیدوارم مورد توجه همگان قرار گیرد.
در پایان سلامت جامعه و دستیابی به مردمانی سالم، صادق، رضایتمند، امیدوار، آگاه و خردمند جز با رعایت اصول ضروری اخلاق در روابط انسانی میسر نیست.
خداوند متعال به صراحت می‌فرماید «إِنَّ اللهَ لاَ یُغَیِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّى یُغَیِّرُواْ مَا بِأَنْفُسِهِمْ».