محمد جواد باورسادی
تناسب گفتمان ((وفاق ملی)) و ((توسعه ملی))، یک ارتباط استراتژیک است که بر این گزاره که ((گفتمان وفاق ملی زمانی موفق عمل کرده است که توسعه متوازن و پایدار میوه آن باشد)) مهر تایید میزند. بنابراین وفاق ملی قبل از آنکه یک رویکرد در فرآیند انتصابات مسئولین باشد، گفتمانی است که باید در یک بستر مناسب با حضور پررنگ اقشار مختلف اعم از دانشجویان، جوانان، نخبگان و بویژه نسل های جدید، در شریان های حیاتی جامعه جاری شود.
جهاد دانشگاهی، بعنوان نهادی پیشرو در فرآیند های توسعه فرهنگی، و ایجاد فضای گفت و گو و آزاداندیشی و متناسب با رسالت های جاری خود، در طول زمان زیست و حضور در جامعه، کارنامه موفقی را بخصوص در دهه های شصت و هفتاد ارائه داده است. چنانکه بسیاری از اساتید و چهره های شاخص بخشی از توسعه فردی و تجارب فعالیت های تشکیلاتی و خاطرات فعالیت های موثر خود را از جهاد دانشگاهی ذکر میکنند.
امروز، با تکیه بر تجارب گذشته و ظرفیت‌های موجود، این نهاد میتواند بستری مناسب برای گفتگو و تعامل درباره وفاق ملی بین نخبگان، دانشگاهیان، دانشجویان، و دستگاه‌های مدیریتی و حاکمیتی فراهم آورد. با هدف قرار دادن چالش‌های روز کشور و بهره‌گیری از نظرات کارشناسی، برنامه‌های عملیاتی خود را ارائه دهد و در ادامه، به تاسی از نگاه تخصص‌محور دولت محترم و سیاست‌های مشارکت مردم در پیشبرد اهداف دولت که پیش‌تر توسط رئیس جمهور مطرح شده بود، این نهاد با اتکا بر حضور دانشجویان و اساتید توانمند خود میتواند نقش مهمی در پیشبرد اهداف گفتمان وفاق ملی ایفا کند
یکی دیگر از مهم ترین ظرفیت های جهاد دانشگاهی، ایجاد پایگاه مناسب برای حضور و مشارکت بیشتر جوانان نسل زی است که این ظرفیت به دلایل متعدد اعم از ایجاد شکاف های اجتماعی، تفاوت های نسلی و سلیقه ای به گونه ای نادیده گرفته شده است. اما توانمندی و پتانسیل این نسل قابل چشم پوشی نیست و یکی از محور های گفتمان وفاق ملی میبایست دیده شدن و شنیده شدن این نسل پر استعداد در برنامه ریزی ها و سیاست گذاری های فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی باشد که جهاد دانشگاهی متناسب با استعداد ذاتی خود و تجارب موفق دهه های شصت و هفتاد، می تواند در این مهم نقش محوری داشته باشد.
اما مهم ترین مساله برای تجلی توانمندی های این نهاد در پیش برد هدف تبیین گفتمان ((وفاق ملی)) بازگشت این نهاد به رسالت های اصلی خود می باشد. رسالت هایی که جهاد دانشگاهی را مکمل دانشگاه در شنیده شدن دانشجویان، و همبستگی جامعه دانشجویی با رویکرد توسعه و اصلاحات فرهنگی در دانشگاه و جامعه، و توسعه دهنده فناوری و مدیریت کننده چالش های جامعه و دانشگاه معرفی میکند. رسالت هایی که این نهاد را در زمانی مامن و پایگاه حضور همه دانشجویان توانمند با همه سلیقه ها و گروه های فکری ساخته بود که خود نمونه ای موفق در احقاق گفتمان وفاق ملی بود. امروز نیز انتظار بر آن است که بروکراسی و دیوان سالاری که مدتی است بر جهاد سایه افکنده مجددا جای خود را به شور و نشاط فعالیت هایی که دانشگاهیان و دانشجویان محور آن بودند بدهد تا شاهد معجزه تثبیت این گفتمان توسط دانشجویان، و به تبع توسعه پایدار و متوازن باشیم.
